drie eende

asems wat sy ken
geken het
en sal ken
laat letsels in haar siel 
soos spykers
wat in haar inkap
 
die lywe in die rook  
wriemel
'n bondel broek en goed 
lê bont rond op die mat  

drie eende teen die muur
wat gedagtes laat wegvlieg 
 
drie eende teen die muur
na somers
na waters waar rus is
en stille dae

asem stoot ritmies
deur haar hare
wat slierte hang
en rooi klou
oor bebloude oë
 en bebloede lippe wat  
onafhanklik afwaarts
 onbetrokke wegneig
 weg van die lippe
wat soekend oor
haar borste hardloop
hygende sigaretasem
vou brandewynwalms
oor haar ore
en klem haar kop in 'n greep

drie eende
drie eende
gee my die eende!  

haar kreet galm orgasties
teen gepreste plafon
eksponensieel kaats dit
deur haar siel 

terwyl die asem
wat haar telkens neem
die noot minagtend
langs die leë bottel
laat

drie eende
drie eende
gee my die eende!